زن که باشي نمي تواني انکار کني تشنه ي بوي تن مردت هستي

هميشه و هر لحظه  

                                              دست خودت نيست                                 

زن که باشي آفريده ميشوي براي عشق ورزيدن ..

                 براي نگاههاي مهربانانه ..               

       براي بوسه هاي آتشين....      

زن که باشي تمام تنت طعم تلخ عطر گس مرد را ميطلبد

                                       
زن که باشي سرشاري از عاشقي هاي ناتمام

     
پر شده اي از زيبايي از هر زيبايي

     
زن که باشي اما

دست خودت نيست

اگر مردت طعم لبهايش طعم تو را بدهد

تمام هستي مردانه اش را با تمام وجودت دوست خواهي داشت

بي آنکه ذره اي کم بگذاري

"دست نوشته هاي فروغ فرخزاد"